ჩინური ქსეროქსები

გამოცდისწინა ღამე...სულ ცოტა დრო...

გამოცდისწინა ღამე ყველა სტუდენტის იმედი, მოსაჭიდებელი ხავსი და ყველაზე გრძელი და ტევადი ღამეა. თან ასე 1-დან 4-მდე მაინც უსაშველოდ იზრდება და იზრდება დრო, მთელი მარადისობა ეტევა ამ შუალედში და აბსოლუტურად ყველა ჩინური ქსეროქსის გადახედვას ასწრებ ადამიანი.
ჩინური ქსეროქსები განსაკუთრებული ჯურის ქსეროქსებია _ მაგ ჯურის ქსეროქსები ყველა საგანში არ მოიძევება. ჩვენ მაგალითად სოციოლოგიის თეორიებში გვაქვს მასთან ურთიერთობის პატივი, კერძოდ კი თეორიების იმ ნაწილში რომელსაც ამირანი გვიკითხავს. ამირანი მთელ სოციალ-პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტზე ცნობილია იმით რომ ძალიან საყვარელი კაცია და სტუდენტებისთვის ჩინური ქსეროქსები მოაქვს შესაშური რაოდენობით.
ახლა ჩინური ქსეროქსის ბუნებაზე:
საინტერესოა, რომ ქსეროქსები შესრულებული არაა ჩინურ ენაზე. სიტყვები თითქოს არის ქართული ( თუ სიტყვები სწორადაა აკრებილი გვაქვს ხოლმე ასეთი ვარაუდის საფუძველი), მაგრამ სინტაქსს რაც შეეხება, შეხედავ და გუმანით გრძნობ რომ წმინდა ჩინურია. წინადადებებში სიტყვები მთვრალი კაცებივით ბანცალ-ბანცალით პოულობენ თავის ადგილს, მაგრამ მანამდე კარგა გვარიანი შეხლა-ხემოხლა აქვთ. ზოგი წინადადება ბაფთასავით არის გაკვანძული, ზოგი _ ჯაჭვივით დაგრეხილი, ზოგი _ შუაზეა გამწყდარი და საბრალოს სამარადჟამო შრამად ემჩნევა არაპროფესიონალურად ჩატარებული გადაბმის კვალი. ზოგიერთი სიტყვა დანარჩენ სიტყვებს მარგინალიზებული და წინადადების გარეთ გამოძევებული ყავთ. ეს უკანასკნელიც მარტოდმარტო აიტუზება ხოლმე მეზობლის ბავშვივით.
მაგალითად, წარმოიდგინეთ ქართული სინტაქსის მქონე წინადადება: ,,ბოლო დროს ზეცამ წყალობა გამოიმეტა და ადამიანური ტემპერატურაა.”_ ახლა ეს წინადადება ჩინური სინტაქსით: ,,გამოიმეტა რა წყალობა, ადამიანური ტემპერატურაა, ბოლო დროს ზეცამ”. შესაძლოა სხვაგვარი მოდიფიკაციებიც. ეს სინტაქსი მრავალფეროვნების საოცარ საშუალებას იძლევა.
სოციოლოგიის სპეციფიკური ტერმინოლოგია საკმაოდ ტვირთავს ტექსტს ისედაც და წინადედებების მსგავსი აგებულება იმას იწვევს, რომ წაიკითხავ ნახევარ გვერდს და შეშფოთებული შედგები _ ღმერთმანი, დებილი ხარ თუ რატომ არ ვერ იგებ მთლად ნათლად რაზეა საუბარი? მერე სამჯერ რომ გადაიკითხავ ერთსა და იმავე აბზაცს გონება როგორც იქნა ალაგებს სად რა უნდა ეწეროს და ცნობიერებაში წაკითხული ტექსტის შესაბამისი მოხაზულობები ჩნდება ნელ-ნელა. მაგრამ ამ ამ არქეოლოგიურ სამუშაოს ისეთი ძალისხმევა და ნებისყოფა ჭირდება, რომ გონება მობილიზდება ამ ამოცანის შესრულებაზე და საერთოდ იკარგება ის ვნება და ,,გაუნელებელად ჩანთქმის სურვილი” საინტერესო ტექსტის კითხვისას რომ განიცდის ადამიანი. მოკლედ მეცადინეობა კი არა კატორღული შრომაა.
საერთოდ, მასალები, რითაც ვსწავლობთ სტუდენტები დიიიდი და ვრცელი პრობლემაა _ თუ ქართულად არსებობს მასალა თავისთავად სასიხარულო მოვლენაა, მაგრამ მერე მოდის ამ მასალის ადეკვატურობის და ინფორმაციულობის საკითხი. თუ მასალა ინფორმაციულობის კუთხითაც საკმარისია, მაშინ მოდის მისი ,,საოცარი გადმოქართულებულობის” პრობლემა და ა.შ.

PS.

წუხელ იყო განსაკუთრებით მაღალი ხარისხის კატორღული შრომის ბოლო ღამე. ბოლო იმიტომ, რომ გამოცდა დღეს გვქონდა და ამირანი მეტად აღარ წამიკითხავს აწი სოციოლოგიის თეორიებს და სხვა საგნებში ძნელი წარმოსადგენია ჩინურობის ასეთი შესაშური დონე ( პოლიტოლგიის საგნები რომ მქონდეს გასავლელი კიდევ რაღაცის იმედი შემომრჩებოდა :D).