თსუ–ს თვითმმართველობა, ლოგიკის კანონები და პატრიოტიზმი

მოკლედ, მე თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის თვითმმართველობის არსებული სისტემისადმი უარყოფითად განწყობილი ადამიანი ვარ. თუმცა ჩემი მეგობრები (ხატია და თინა) რომ არიან უარყოფითად განწყობილი, უარყოფითად განწყობა ეგეთი უნდა. ხატია არის საკმაოდ კარგი ანალიტიკური უნარებით დაჯილდოებული ადამიანი რომელიც ამავე დროს შეიარაღებულია ანგარიშგასაწევი თეორიული ცოდნით სოციოლოგიასა და პოლიტოლოგიაში. ასე რომ, ისეთი შტრიხების შემჩნევა, ამოხსნა და გაანალიზება შეუძლია, რომ ვუყურებ ხანდახან პირი ღია მრჩება გაოცებისგან _ რატომ მე ვერ ვხედავდი აქამდე თვითონთქო. კიდევ ერთი თვისება აქვს ხატიას _ უცერემონიოდ იცის სიმართლის თქმა. აი, პირდაპირ გაჯახებს და გაგაშეშებს, თან სულ არ ერიდება თუ ზრდილობის ნორმები დაარღვია. შაქარყინულმღვრელი ღიმილით მილაქუცების მაგივრად, ძუ მგელივით შეუპოვრად, გამხვრეტავად გიყურებს და ელოდება არა თავის მართლებას, არამდე პასუხს!
თინაც ანალოგიურად, პირში მოგახლის რასაც ფიქრობს, რასაც ხედავს, რაც არის _ თან ამას გააკეთებს რაც შეიძლება თვალსაჩინოდ და გამოკვეთილად, რაც შეიძლება დიდებულად და ხალისით _ მოკლედ, არაპოლიტკორექტულს რომ უწოდებენ ეგაა. ჰოდა ამ ჩემმა გიჟმა გოგოებმა დღეს უნივერსიტეტის თვითმართველობის სტუდენტებთან შეხვედრაზე მისვლა გადაწყვიტეს! _ მიხვდით ხო? :დ
მე შეხვედრაზე გვიან მივედი, თითქმის ბოლოსკენ _ აი, სწორედ იმ დროს, ხატია რომ თვითმმართველობის პრეზიდენტს, დაჩი გუბაძეს თავისი კატეგორიული ტონით უხსნიდა, რომ ამ უკანასკნელის მსჯელობა ფორმალური ლოგიკის წესებს არღვევდა და აბსურდული იყო, რომ მათ მიერ გაკეთებული დასკნა არ გამომდინარეობდა წინამძღვრებიდან და ა.შ. (რატომ არღვევდა გუბაძის მსჯელობა ფორმალური ლოგიკის კანონებს ქვემოთ განვმარტავ :დ) კინაღამ გავმხიარულდი, სანამ დარბაზში საომრად განწყობილ ბიჭებს შორის ერთ–ერთის ხატიაზე მიმართული მზერა არ დავინახე _ აი, ეს იყო მზერა, რომლითაც ალაჰის სახელით შურისძიება უნდა ჩაიდინოს მართლმორწმუნე მაჰმადიანმა. არა, სხვა ჯეელებიც არ უყურებდნენ კეთილგანწყობილად, მაგრამ ეს ისეთი გამორჩეული მზერა იყო, თითქოს ხატიას მისი პატრონისთვის წინა ინკარნაციის დროს ოჯახის წევრები ამოეხოცოს. მომენტალურად შემეშინდა(თან უკვე მესმოდა რასაც ლაპარაკობდნენ, და ცოტა მოგვიანებით ხატიას დარბაზის დატოვებაც კი მოსთხოვეს, რაზეც ამ უკანასკნელისგან პასუხად მიღეს _ ,,შენ ახლა წყნარად იყავი, მადეთ არ დაგატოვებინო დარბაზი!”)… მაგრამ მაინც მეცინებოდა. არა, სასაცილო კი არ იყო არაფერი, მაგრამ გამოიყურებოდა, როგორც სასაცილო.
ახლა წარმოგიდგენთ რა იყო თვითმმართველობასთან შეხვედრა: VI კორპუსის დარბაზის 1/5 დაკავებული ჰქონდათ თვითმმართველობის წარმომადგენლებს, 3/5 _ თვითმმართველობის წევრების მეგობრებს, რომელთაც შეხვედრაზე მისვლა ამ თვითმმართველობელი მეგობრებისადმი კეთილგანწყობის გამოსახატათა და მხარდასაჭერად გადაეწყვიტათ და დანარჩენი 1/5 იყო ჩვეულებრივი სტუდენტები, რომლებიც თავიანთ პრობლემებზე სალაპარაკოდ მოსულან ამ შეხვედრაზე.
სტუდენტებს თავიანთი უმწიკვლო პრობლემების შესახებ შეუჩივლიათ თავიდან, ვის სტუდბილეთის აღება უნდოდა და ვის სხვა ისედაც კუთვნილი სერვისით სარგებლობის მიღება ბოლოს და ბოლოს. მოკლედ, ყოველდღიური წვრილმანი პრობლემების მოგვარებას თამამად ჰპირდებოდნენ სტუდენტებს მაგრამ რაც შეეხება ნამდვილად თვითმართველობასთან დაკავშირებულ პრობლემას, აი ამაზე საუბრის წამოწყებამ ფაფარი აუშალა ადამიანებს. სულ იმას გაიძახოდნენ აბა დაამტკიცეთ რომ მკლავჭიდის და ფეხბურთის ტურნირების ტარება პატარა ამბავია, თქვენ არც კი იცით რამდენი სტუდენტი მონაწილეობს და სარგებლობასა და სიხარულს იღებს მისითო. _ მოკლედ,პრობლემა იმაშია რომ უნივერსიტეტის სტუდენტური თვითმმართველობის მიერ თვითმმართველობის განხორციელება გამოიხატება მკლავჭიდ–ფეხბურთის ტურნირების მოწყობითა და მსგავსი ღონისძიებების ორგანიზებით, და თან, თვითმმართველობის წარმომადგენლებს ეს ჩვეულებრივ ამბად ეჩვენებათ, ძალიან მოსწონთ და არ ფიქრობენ თუ თვითმმართველობას რამე სხვა მოვალეობებიც აქვს და რაიმე სხვის გაკეთებაც თუ შეუძლია.
თვითმმართველობა ქართული სიტყვაა და ნიშნავს საზოგადოებრივი ჯგუფების მიერ მმართველობის თვით განხორციელებას _ ანუ გადაწყვეტილებების მიღებასა და განხორციელებას დამოუკიდებლად. თვითმმართველობის წარმომადგენლები აცხადებდნენ, რომ თვითმმართველობა დამოუკიდებელი და თავისუფალი ორგანოა. მაგრამ ამასა და ამას იმიტომ არ ვაკეთებთ ბატონო რომ ჩვენზე კი არ არის მარტო გაკეთება, ჩვენ უნივერსიტეტის წესდებაზე ვართ მიბმული, უნივერსიტეტის წესდება განათლების კანონზეო და ასე რომ ყველაფერს კი ვერ ვიზამთ რასაც ჩავიფიქრებთ, ამის გაკეთებამდე უამრავი ძალიან რთული ბიუროკრატიული პროცედურის გავლა გვიწევსო (ანუ, ჩვენც კი ძალიან გვინდა ვთარგმნოთ წიგნები და მოვაწყოთ ბიბლიოთეკები მაგრამ არ შეგვიძლიაო). ჰოდა, დაჩი გუბაძის ფორმალურ ლოგიკასთან ურთიერთობასაც მივადექით: უნარები გექნებათ ჩაბარებული, ან სასკოლო წიგნებიდან მაინც გეხსომებათ არისტოტელეს გენიალური ფორმულა: A არის B, B არის C, მაშასადამე A არის C (თუ A=B და B=C, მაშინ A=C). მოკლედ, ჩავსვათ ახლა ამ მოსაწყენი ლათინური სიმბოლოების ნაცვლად ცვლადები ჩვენი რელობიდან:
(A=B) –> უნივერსიტეტის თვითმმართველობა თავისუფალი თვითმმართველობაა. (B=C) –> თავისუფალი თვითმმართველობა გადაწყვეტილებებს თავად იღებს და ახორციელებს. დასკვნა(A=C)–> უნივერსიტეტის თვითმმართველობა გადაწყვეტილებებს თავად იღებს და ახორციელებს. _ აი ეს არის გამართული ლოგიკური მსჯელობის შედეგად მიღებული დასკვნა (ე.წ ფორმალური ლოგიკის სივრცეში).
თვითმმართველობის ოფიციალური ვერსია კი ასეთია : უნივერსიტეტის თვითმმართველობა თავისუფალი თვითმმართველობაა, თავისუფალი თვითმმართველობა გადაწყვეტილებებს თავად იღებს და ახორციელებს, უნივერსიტეტის თვითმართველობა გადაწყვეტილებებს თავად ვერ იღებს და ვერ ახორციელებს!

მოკლედ, არ შეიძლება თვითმმართველობას სამინისტროსგან, პარლამენტისგან და მსოფლიო მემკვიდრეობის კომიტეტისგან სჭირდებოდეს თავისი ნაფიქრის ქმნის დასტური _ წიგნის თარგმნა უნდა იმ თავისი ბიუჯეტით, ევროპაში გაგულავება თუ კაბინეტის გარემონტება. და თუ ესეთი ნებართვები ჭირდება, ეს ნიშნავს რომ ჩვეულებრივი ბიუროკრატიული ორგანოა, ისეთივე, როგორც უნივერსიტეტის ადმინისტრაცია (რომელიც სავსებით საკმარისია და კოპირებას არ სჭიროებს) და ყოველგვარი თვითმმართველობის განხორციელებაზე ლაპარაკი აქ ზედმეტია. შემდეგი შეკითხვა: _ რაში გვინდა ორგანო, რომელიც თავის ფუნქციას ვერ ასრულებს და თან ჩვენს ხარჯზე არსებობს? პასუხი:_ ამ ორგანოს არსებობა აწყობთ:
1) ადამიანებს, რომელთაც არ სურთ რომ უნივერსიტეტში ნამდვილად თვითორგანიზებადი ჯგუფები ჩამოყალიბდნენ, თავისი მოთხონები წამოაყენონ და აქტიურ სოციალურ ძალად მოგვევლინონ, ანუ დაუპირისპირდნენ რაღაცრაღაცებს და დაიცვან თავიანთი ინტერესები. შესაბამისად, ამ ადამიანებს ხელს აძლევთ ფიქტიური თვითმმართველობის არსებობა. დაე დახარჯონ ფულები არაეფექტურად ან უსინდისოდაც თუ გინდა…
2) ადამიანებს, რომლებიც თავად იღებენ სარგებლობას ამ ორგანოსგან _ სტუდენტობის პერიოდში მისი მეშვეობით ფლობენ გარკვეულ ძალაუფლებას, ამყარებენ ოფიციალურ კავშირებს, იფინანსებენ საინტერესო პროექტებს, დადიან ,,გასტროლებზე”. უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ კი სოლიდურ თანამდებობებს იკავებენ სამინისტროებსა თუ სხვა სახელმწიფო სტრუქტურებში.

მოკლედ, თვითმმართველობა უნივერსიტეტში იმ სახით, როგორიც დღეს არის, სჭირდება მთავრობას, უნივერსიტეტის ადმინისტრაციასა და თავად თვითმმართველობის წევრებს.
ჰო, სხვისი ფულის ხარჯვასა თუ მიზანმიმართულად ხარჯვას რაც შეეხება: თინამ თვითმმართველობის პრეზიდენტს (რომელსაც შემთხვევით ბატონი თავჯდომარე უწოდა) სთხოვა ეგებ თქვენი საქმიანობის ოფიციალური ხარჯთაღრიცხვა მომაწოდოთ როგორმეო (სურს საკუთარი თვალით დარწმუნდეს მათ უმწიკვლოებაში). ბატონმა დაჩიმ ისაო, ესაო, მაგრამ ოფიციალურს კი ვერ მოგცემთ, მაგ ოფიციალურებს ,,იქ” ვაგზავნით და ჩვენ არ გვრჩებაო(საწყლები, ერთი ქსეროქსის აპარატიც გაატარონ იმ ხარჯთაღრიცხვაში რა იქნება), მაგრამ აი ისე ჩამოგიწერთ თუ გინდათ ყველაფერს, რაში რა დავხარჯეთ, ოღონდ ბეჭდები არ ექნებაო (ხბოს ტყავის ეტრატზე ან პაპირუსის ქაღალდზე ჩამოწერს ალბათ). აი ასე!

PS. შეხვედრაზე ასევე საუბარი იყო პატრიოტიზმზე, ჯაჭვებსა და რუსეთის აგრესიის წინააღმდეგ მოწყობილ პატრიოტულ ღონისძიებებზე. გამთანგავი ყვირილ–პოლემიკის შემდეგ გადაღლილი საზოგადოების მქუხარე ტაში დაიმსახურა ერთ–ერთმა სტუდენტმა გოგონამ, რომელიც ღირსებით აღსავსე წარმოსდგა თვისი ადგილიდან, ყელი მოიღერა და წარმოსთქვა: ,,ბრძნად მეტყველებაი ვერცხლი არს წმინდაი, ხოლო დუმილი ოქროი რჩეული.”
თუმცა ყველაზე საინტერესო მაინც დამთავრების შემდეგ დაიწყო… :